Telo Uskrsnuća u učenju istočnih hrišćana

To je jedno staro učenje. Predpostavljam da je već Haledejcima u doba uništenja Vavilona bilo poznato, a kasnije su ga verovatno čuvali Istočni hrišćani. Naravno da je taj zadatak pretpostavljao znaje o tome kojom vrstom rada i kojim načinom života je čovek mogao da ga ostvari. Deluje mi zanimljivo to što hrišćani stare tradicije Bliskog Istoka poseduju jasno i temeljno znaje o tim procesima, pravoslavni hrišćani takođe, međutim hrišćani Zapadnog sveta gotovo da ga ne poseduju. Istočne crkvene vode, po mom mišljenju pogotovo ruske, tačno su znale da se nešto poput toga zahteva od čoveka i, iz toga su razvili ideju da čovek, da bi mogao da učestvuje u uskrsnuću, mora da stekne "telo uskrsnuća".

Naravno, i sveti Pavle je poučavao tome u svojim poslanicima - međutim. predstava da se mora steći "telo uskrsnuća" je, po mom mišljenju, najizraženija i najjasnija kod Istočnih hrišćana. I, naravno da se to podudara sa Istočnim tumačenjem parabole o venčanici. Dva elementa vode do izbavljenja: jedna stvar je milostivo prihvatanje čoveka od strane njegovog Spasioca, koje ga dovodi u situaciju da učestvuje u svadbenom slavlju. Ali i sam čovek mora da ispuni jedan preduslov: mora na tom slavlju da se pojavi u venčanici, koju Istočni hrišćani tumače kao "telo uskrsnuća". "Telo uskrsnuća" se dovodi u vezu sa idejom transformacije grubotvarnih u finotvarne, duhovne energije koje nam, nakon njihovog odvajanja od destruktivnih sila našeg zemaljskog postojanja, omogućavaju da učestvujemo u uskrsnuću.

Džon G. Bennett - Gurđijev, Velika Zagonetka str.45